Zaza language

Zaza: Kirmanjki, Kirdki, Dimli,Zazaki Zaza, also called Zazaki, Kirmanjki, Kirdki and Dimli,^[6] is an Indo-European language spoken primarily in Eastern Turkey by the Zazas. The language is a part of the Zaza–Gorani language group of the northwestern group of the Iranian branch. The glossonym Zaza originated as a pejorative^[7] and many Zazas call their language Dimlî.^[8]

While Zaza is linguistically closer related to Gorani, Gilaki, Talysh, Tati, Mazandarani and the Semnani language,^[9] Kurdish has had a profound impact on the language due to centuries of interaction, which have blurred the boundaries between the two languages.^[10] This and the fact that a majority of Zaza-speakers identify themselves as ethnic Kurds,^[11][12] have encouraged linguists to classify the language as a Kurdish dialect.^{[13][14][15][16]}

According to Ethnologue (which cites [Paul 1998]),^[17] the number of speakers is between 1.5 and 2.5 million (including all dialects). According to Nevins, the number of Zaza speakers is between 2 and 4 million

Disputed origin

While the origin of the Zaza is disputed, one theory claims that the word Dimlî derives from the ancient name Daylam and that Zazas are remnants of the Daylamites who migrated westwards from the 10th century on.^[

Dialects

There are three main Zaza dialects:

• Northern Zaza:^[20] It is spoken in Tunceli, Erzincan, Erzurum, Sivas, Gumushane, Mus, Kayseri provinces.

Its subdialects are:

• West-Dersim^[21]

• East-Dersim, Varto, Sarız, Koçgiri

• Southern Zaza:^[22] It is spoken in primarily Bingöl, Çermik, Dicle, Eğil, Gerger, Palu and Hani, Turkey.

Its subdialects are:

• Sivereki, Kori, Hazzu, Motki, Dumbuli, Eastern/Central Zazaki, Dersimki.

Zaza shows many similarities with Kurmanji, which it does not share with Caspian languages:

• Similar personal pronouns and use of these^[23]

• Enclitic use of the letter "u"^[23]

• Very similar ergative structure^[24]

• Masculine and feminine ezafe system^[25]

• Both languages have nominative and oblique cases that differs by masculine -î and feminine -ê

• Both languages have forgotten possesive enclitics, while it exists in other languages as Persian, Sorani, Gorani, Hewrami or Shabaki

• Both languages distinguish between aspirated and unaspirated voiceless stops

• Similar vowel phonemes

Ludwig Paul divides Zaza into three main dialects. In addition, there are transitions and edge accents that have a special position and cannot be fully included in any dialect group.^[26]

Literature and broadcast programs

The place of Zaza language in Iranian languages^[27]

The first written statements in Zaza were compiled by the linguist Peter Lerch in 1850. Two other important documents are the religious writings of Ehmedê Xasî of 1899,^[28] and of Osman Efendîyo Babij^[29] (published in Damascus in 1933 by Celadet Bedir Khan^[30]); both of these works were written in the Arabic script.

The diaspora has also generated a limited amount of Zaza language broadcasting. Moreover, after restrictions were removed on local languages in Turkey in 2003 during their move toward an eventual accession to the European Union, Turkish state-owned TRT Kurdî television launched several Zaza programs^[31] and a radio program on certain days.

Despite being a major Iranic language, Zaza is not well-known to outsiders and has become increasingly vulnerable due to state repression and political unrest in the region. Due to language policies in effect for over 50 years, both the number of Zaza speakers and the degree to which they use the language have been in sharp decline. Diaspora and refugee communities now exist throughout Europe, especially Germany, and in the United States there are currently Zaza communities in New York and New Jersey.^[32]

The institution of Higher Education approved the opening of Zaza Language and Literature Department in Munzur University in 2011 and began accepting students in 2012 for the department. In the following year, Bingöl University established the same department.^[33]

Grammar

As with a number of other Indo-Iranian languages like the Kurdish languages, Zaza features split ergativity in its morphology, demonstrating ergative marking in past and perfective contexts, and nominative-accusative alignment otherwise. Syntactically it is nominative-accusative.^[34]

Grammatical gender

Among all Western Iranian languages only Zaza and Kurmanji distinguish between masculine and feminine grammatical gender. Each noun belongs to one of those two genders. In order to correctly decline any noun and any modifier or other type of word affecting that noun, one must identify whether the noun is feminine or masculine. Most nouns have inherent gender. However, some nominal roots have variable gender, i.e. they may function as either masculine or feminine nouns.^[35] This distinguishes Zaza from many other Western Iranian languages that have lost this feature over time.

For example, the masculine preterite participle of the verb kerdene ("to make" or "to do") is kerde; the feminine preterite-participle is kerdiye. Both have the sense of the English "made" or "done". The grammatical gender of the preterite-participle would be determined by the grammatical gender of the noun representing the thing that was made or done.

The linguistic notion of grammatical gender is distinguished from the biological and social notion of gender, although they interact closely in many languages. Both grammatical and natural gender can have linguistic effects in a given language.

Credit. Wikipediya.org

Zazaki (Dımılki, Kırmancki, Zonê Ma, Şo-Bê ya zi Kırdki), zıwanê Zazayano, aidê gruba Zıwananê İrankiyano, zıwanê do İrankiyê zımey rocawanio, yanê zıwananê Goranki, Kurdki, Soranki, Kelhurki, Gileki, Beluçki, Sengserki, Mazenderanki, Talışki ra nezdiyo. Mıntıqa Mezopotamya zımey u Anatoliye de texminen 3-4 milyon merdumi Zazaki qısey kenê. Tırkiya de Tırki u Kırdaski ra tepeya hetê reqemi ra zıwanê hirêyıno. Tesbitê ilmdaranê Zazaki (Dımılki, Kırmancki, Kırdki, Zonê Ma) ra kokê xo reseno zımey İrani mıntıqay Deylemi (Gilan). Hetê tarixi ra Partki ra nezdiyo.^[1] Gorey tayê zıwannasan, Zazaki zıwanan u lehçeyanê Kurdan ra yewo. Labelê nê zıwanşınasan be argumano ilmi nêşao tesnifê xo sero qenaet biarê ke be senê sebeban u kriteran, zıwananê İrankiyê Rocawani miyan ra Zazaki gênê, Kurdki miyan de hesebnenê. Vatenê inan İranologanê beynelmılelan miyan de esas nêgêriyenê.^[2][3]

Sebebê xoser biyaena Zazaki nê zıwanan miyan de ki noyo ke, Zazaki be hirê lehcanê xo ra yew zıwano, be zıwananê Kurdki ya ki Farski yew “dialect continuum” yani yew dewamiya lehcey tey çıniya. Be qıseo bin, qet yew fekê Zazaki yew ca de, her ke şi, nêbeno Kurmancki (Kırdaski); qet yew fekê Kırdaski ki jû mıntıqa de qet nêbeno zey Zazaki. Elbet ke taê mıntıqan de tesirê nê hurdımêna zıwanan yewbini rê zêdeo ya ki şenıko, labelê gramer u luğetê bıngehi tım sabıto.

Zazaki ra, zıwano ke ma zanime, hetê rıçıki (kok) ra nezdiyo, yani; qıse u gramerê cı zehf mendê ro yewbini, Kırdaski u Farskiyo. Labelê tenya enê hurdımêna zıwani niyê, zey ninan 40 zıwano bin esto ke rıçıkê xo be Zazaki yewo, nê aidê yew komiê (grube). Namey enê komi İranolociye de “zıwanê İranki”yê. Elaqay nê terimi “İran” be dewleta İranê ewroyêni çıniya; no yew nameo umumiyo. Farski ki nê 40 zıwanê İranki ra yewo, pilê zıwananê İrankiyan niyo. Zıwanê binê ke Zazaki ra rıçık ra tenêna nezdiyê, zımey (şımalê) İrani de, kışta deryaê Xezeri (Hazar) de qısey benê, zey: Herzendi (Tatkiyê Veroci), Talışki, Mazenderanki, Sengserki, Sımnanki, Gileki; heto bin ra ki Gorankiyo ke mabeynê İran u İraqi de qısey beno, yew ki Beloçkiyo ke İran u Efğanıstan u Pakıstan de qısey beno. Nê zıwanê ke ma amardi, zıwanê İrankiyê rocawaniê (ğerb). Farski ke ser kewo (Farski ra ğeyr), zıwanê bini aidê zıwananê İrankiyê zımey rocawaniê. Zıwanê İrankiyê rocakewtene (rocvetış, şerq) ki estê ke gorey ê rocawani tenêna yewbini ra dûriê, labelê anci ki yew komê zıwanan seroyê. Ninan ra taê (têk): Peştoki (zıwanê Efğanıstaniê dıyıno resmi), Osetki (Kofkasya de qısey beno, Tırkiya de ki), Yeğnobki, Peraçki, Ormurki, fekê Pamiri. Zıwanê İranki eninan ra yenê pêra.

Nê zıwanê İrankiyê ewroyêni texminen 4000 serre ra aver be werezayanê xo zıwananê Hind-Ariyan (Urdu, Pancabi u ê bini) u Nurıstani (Aşkun uêb.) ra biyê ciya. Enê zıwanê Hind-İranki xo miyan de yewbini ra 4000 serre ra aver hetê gramer u xeznay kelıman ra zehf nezdi biyê. Oyo ke vacime, gramerê zıwanê Ewısta (Avesta) u Vêda hetê grameri ra %90 zey yewbini biyê. Ezbeta zıwananê Hind-İrankiyan ki anci aidê keyey (familya) zıwananê Hind-Ewropao. Yani, zehf dûri ra ta zıwanê İrlanda u Cêrmenki (Almanki, İngilizki, Danki) u Romanki (İtalyanki, İspanyolki) u Yunanki u Arnavutki u Ermenki ra heta Hind-Arki, yew ki zıwananê merdeyan ra Hititki u Toxarki ra pêro weretê.

Mıntıqay Zazaki

Zazaki, Tırki u Kırdaski ra tepeya hetê reqemi ra sinoranê Tırkiya miyan de zıwanê hirêyıno; mabeynê mıntıqay Anadoliya Rocakewtene (şerq) u zımey (vakûrê) Mezopotamya de, bınatey Fırat u Dicley, mıntıqay serêne de qısey beno. Ena mıntıqa jû temamiya coğrafike mocnena (musnena) ra. Wılayetê (il) ke tewr zêde no zıwan qısey beno, Dêsımê zerrey (Mamekiye, Tuncêliye) u Çewligo (Çolig, Bingol). Zewbi, wılayetanê Erzıngan u Xarpêti be zımey Diyarbekıri ra xeylê qezan de, mıntıqay Qerebeli, yanê qezê Sêvazi Qangal u Zera u Ulaş de, qezay Gımışxaney Kelkit u Şiran de, qezay Mûşi Varto, ê Erzurumi Xınıs u Tekman u Çat, ê Semsûri (Adıyaman) Aldûşe (Gerger), ê Rıha (Urfa) Sêwrege, ê Meletiye Şêro (Pütürge) u Erebgir, ê Sêrti Hewêl (Baykan), ê Bıdlisi Motki, ê Qersi Selim; Aqserayiye de ki (zi) taê dewan de qısey beno.

Taê cayan de ki jû ya ki dı dewan de Zazaki qısey beno, zey ê Qeyseriye Koyriye (Sarız), ê Toqati Almus, ê Ardahani Kola (Merdenik, Göle) de. Pancas serra peyêne riyê goçê metropolanê Tırkiya ser, çewres serra peyêne de sebebanê ekonomikan u siyasiyan ra ki dıwelanê Ewropa zey Almanya, İsveç, Holanda, İsviçre, Fransa, Austriya de ki nıfusa Zazayan esta. Taê çımey vanê, Gurcıstan u Qazaxıstan de ki Zazay estê, labelê inan sero dest de melumat çıniyo.

Zey coğrafyay Anadoli u Mezopotamya her ca de zıwan u mıleti têkışt u têzerre derê; Zazaki ki welatê xo de zıwananê binan de irtıbat dero u nê zıwanan ra tesir ki biyo, qısey gırewtê, qısey ki daê cı. Heta kokardena (cênosidê) 1915i her mıntıqay Zazaki de Ermenki ki qısey biyêne, kışta veroci de Suryanki (Asurki) u Erebki ki. Zıwano ke hetê koki ra tewr zêde coğrafyay Zazayan de cı ra nezdiyo, Kırdaskiyo (Kurmanci, yani Kurdkiyê Zımey).

Zazaki miyan de xeylê qısey Erebki ki estê, xora Erebki ra xeylê qısey kewtê zıwananê coğrafyay İslami’ê binan ki. Tırki, Yunanki, Lazki, Gurcki, Suryanki ki kışte ya ki nezdiyê Zazaki de qısey biyê ya ki benê. Oyo ke Tırki zıwano resmiyo u heto bin ra rivatanê politikay asimilasyoni ra 80 – 100 serra peyêne de tesirê Tırki Zazaki sero zêdiyao.

Rıçıkê Zazaki

Oyo ke Zazaki zey xeylê zıwananê İrankiyanê binan erey nusiyao, zemanê veri (guno verên) ra wesiqey u kıtabey çıniyê, ma be temamiye nêşenime rıçıkê (koka) Zazaki sero çiyo aşkera vacime ya ki Zazaki coğrafyay zıwananê İrankiyan de aver koti qısey biyo, qıseykerdoğê zıwani senên ca u cange ra geyraê. Sayiya taê qıyasanê tarixiyan ra zıwanzani[1] vanê ke, elaqay zıwanê Partan be Zazaki hetê tarixi ra zehf nezdiya, labelê tam zey yewbini (pê) niyê. Zazakiyo ke wextê Partan de (Milad ra aver seserra 3yıne heta Milad ra tepeya seserra 3yıne) qısey biyo, Partki zehf nezdi biyo, labelê yew zıwan nêbiyê; her çıqas ke ê wexti ra zıwanê İrankiy gorey ewroy tenêna yewbini ra nezdi biyê. Sinorê imparatoriya Partan’ê rocawani (ğerbi) be coğrafyay Zazayan ra kewnê tê (zey pêyê).

Jû teoriya rıçıki ya ki goçi esta ke, cı rê vanê „teoriya Deylemi“[2], awa ke Zazay texminen MrT seserra 9.10. zımey İrani, mıntıqay Deylemi (eyaletê Gilani de) ra ameyê caê xoyo ewroyên. Ena teoriye na het ra raşt asena ya ki gıreo ke tey esto, oyo ke, zıwanê ke ewro mıntıqay zımey İrani, verocê Deryaê Xezeri de qısey benê, zey Herzendki (Tatkiyê Veroci), Mazenderanki, Talışki, Sımnanki, Sengserki; hetê koke ra Zazaki ra nezdiyê.

Zıwanê ke Zazaki de irtıbat de

Zey her zıwani, bılxassa coğrafyay Anadoli u Mezopotamya u Kofkasya de, Zazaki ki xeylê zıwanan de irtıbatê xo biyo, zıwanê bini tesir kerdê, tesirê zıwananê binan de ki mendo. Zazaki de hetê ra zıwananê İrakiyan’ê zey Farski u Kurdki ra çekuy kewtê cı, labelê tewr zêde qısey xami (ğeribi) Wextê İslami ra nat Erebki raê. Riyê hezar serre irtıbatanê ciranine (embıryanine) ra Ermenki u Suryanki ra ki kelımey kewtê cı. Zewbi, Yunanki, Latinki, Gurcki, Lazki ra ki qısey yenê diyaene. Oyo ke Tırki hem zıwanê wendışio resmiyo, hem pê Tırki politikay asimilasyoni ameya kerdene, serranê peyênan de tesirê Tırki Zazaki sero zêdiyao. Anci ki, Zazaki gorey şert u şurtê xo, oyo ke qet zıwanê nuşten u zıwano resmi nêbiyo, xeylê çekuyê xoyê mêrasi (kelımey xo çağê İrani ra) dardê we.

Zazaki sero cıgeyrayışê ilmiy

Zazaki sero cıgeyrayışi (tedqiqati, araştırmalar) gorey taê zıwananê binan zehf rew nêbiyê. Anci ki zıwanşınas u iranologi heta nıka rınd kewtê a dıme, geyraê Zazaki, taê eserê ilmiyê hewli [erciyaey] ardê meydan. Zazaki sero sıfte 1857/58 kıtabê veciyeno. İranolog Peter I. Lerchi cengê Qırım u Rusya de yew Zazaê Çewligio ke esirê cengio, tede qısey keno, cı ra notan gêno. Ninan, notanê xoyê binanê ke Kırdaskiyê, piya 1858 de kıtab de be Ruski u Almanki veceno. Nê gureynayışê (xebatê) xo de analizê grameri çıniyo, xorê qeydanê Zazaki çarneno Almanki / Ruski. Nê noti eyni wext de nusiyayışê Zazaki de tarix de gamê da verêna hewla. Oyo ke Lerchi gramer u şıkl u bunyay Zazaki sero yew analiz nêvıraşto, ey Zazaki bınê diyalektanê Kurdki de diyo. Friedrich Müller pê metnanê Lerchi cıgeyrayış de dewam keno (18 peli). Arekeolog Albert von LeCoq ki 5 pelan Zazaki ra notanê xo veceno. İranolog F. C. Andreas qeydanê LeCoqi sero jû mektuba xo de (7.7.1909) ano a zıwan ke Zazaki aidê Kurdki niyo.

1906ıne de wezifa diyena Oskar Manni ke zıwananê İrankiyan sero analizo zıwanşınaski vırazo, nê zıwanan miyan de Zazaki ra ki kışta Sêwreg u Çewligi (Kor) ra notan gêno u heta ê wext melumato tewr hera [hira] dano arê (be tercumey Almanki 91 peli, 5 feki [şiwey]). Mergê (merdena) O. Manni ra tepeya İranolog Karl Hadanki fekan sero analizê grameri vırazeno u hetê ra ki zıwananê binan de şaneno têver, 1932 de keno kıtab, veceno. Heta o taw Zazaki, diyalektê de zıwanê Kurdki ameyne diyene, labelê O. Manni be K. Hadanki ra eke zıwanê İrankiy zey Zazaki, Kırdaski, Farski, Osetki şanay têver, analiz kerd, reşti no netice ke zıwananê İrankiyan miyan de Zazaki zıwanê do xosero u lehcey Kurdki niyo. Hem ki, Zazaki hetê bunyay (yapı) zıwani ra tewr tipik zıwanê İrankiyê rocawanê zımeyo. Ao, nao, Zazaki hewna [hıma] ki İranolociye (ilmê zıwanan u kulturanê İrankiyan) u ilmê zıwanan de Zazaki zıwanê do xoser amariyeno (hesebiyeno).

Pancas serre ra tepeya zıwanşınas T. L. Todd 1985ıne de Zazakiyê Çêrmuge sero pê metodanê zıwanşınaskiyan yew gramer veceno. Serranê 90yan ra dıme merdumanê ilmê zıwanan ver kerdo cıgeyrayışanê xoriyan. Zazaki de mewzuyanê mıxtelıfan sero nê akademisyenanê zıwanşınasiye ra meqaley u tezê master u doktora veciyaê:

Fonolociye (Cabolov 1985), nêbiyayış (negation) (Sandonato 1994), izafet (MacKenzie 1995), qayto zıwanşınaskiyo umumi (Asatrian 1996, Asatrian/Gevorgian 1988, Asatrian/Vahman 1990, Blau 1989, Kausen 2006 ve 2012), heruna Zazaki zıwananê İrankiyê rocawani de (Paul 1998b), edebiyat u nuştene (Selcan 1998b), raresayışo tarixi (Gippert 1996 u 2008), etimolociye [rıçıkê çekuyan] (Bläsing 1995, 1997; Schwartz 2008) u qanunê imla (raştnuştene) (Jacobson 1993), kıtabê desti’ê wenden u nuştene (Jacobson 1997), dızıwanine (Temizbaş 1999, B. Werner 2006), adapsiyonê qısanê xaman/ğeriban (Malottke 2006), edati (Arslan 2007), diyalektolociye (şiweşınasiye) (Keskin 2008). Yew ki 1998ıne de dı gureynayışê doktora (Paul 1998a (gramer u cerrebê diyalektolociye), Selcan 1998a (gramer)) u ê İlyas Arslani (2016) estê ke no cıhet de zehf mıhimê. Hele ke hetê tesnifê (klasifizekerdena) zıwananê İrankiyê rocawani ra meqalê Ludwig Pauli (1998b) İranolociye de ki caê do zehf mıhim gêno. L.Paul nê meqaley xo de zıwananê İrankiyanê kehanan u miyanênan (wertênan) ra heta zıwananê İrankiyanê neweyan, rêça venganê qısanê weçıniteyan (isoglosses) şaneno têver, zemano kehan ra (2500-3000 serre ra aver) heta ewro vengê ê qısan zıwan be zıwan senên vuriyeno, ano çım ver. Vacime ke, Farskiyo Kehan u Ewısta de „ǰani-„, „vač-„ (bıwane: ‚cani‘, ‘vaç’), Farskiyo Wertên (Pehlewki) de u Farskiy newe de biyê „zan“ u „(ā)vāz“, Partki de „žan“ u „vāž-„(bıwane: ‚jan‘, ‚vāj‘), zıwananê İrankiyan’ê ewroy de, Kurdki de “jin” u “bêj-”, Zazaki de “ceniye” u “vac-“ (vatene). Dades qısey hınanêni yenê têver şanaene u insan reseno yew netıcey tesnifi.

Weziyetê Zazaki

Heta roca ewroyêne statuyê dê Zazakiyo resmi çınê bi, tek tenya pê qıseykerdene ardo na roce. Labelê anci ki gorey şert u şurtê xo pay ra mendo, edebiyato qıseykerde u ğeznay xo dewletiya. Heto yew ra ke tarix de alfabey xo nêvıraşto, edebiyatê xoyo nuşte çınê biyo, heto bin ra ki ilankerdışê Cumhurêtê Tırkiya ra dıme, bınê namey siyasetê "Tırk-kerdene" ra dewleta zordeste no zıwan men kerdo, taliyê nê zıwani xırabın şi. Zazaki u zıwanê bini welatê xo de, xo be xo rê kerd tohmete, vıst (fist, fit) bınê bandıre. Kami ke kerdêne ke zıwanê xo de bınuso ya ki zıwan u kamiya şarê xo sero qurde bıkero, sero tedqiqat vırazo, ceza werdêne, kewtêne hepıs.

Dewlete zıwanê xoyo resmi na ro, radon u qezetey u edebiyat, peydêna têlevizyon de tek tenya Tırki bi. Heni kerd qafıka mılleti ke Tırki qıymetın bi, zıwanê mehelliyê bini bêqıymeti biy, caê de nêvêrdêne. Mekteban de cebr u zor ra Tırki salıx diya. Dewan de Zazaki çıqas ke qısey biyêne ki, siyasetê dewlet'ê zıwani kewti bi kar, şari pede huwiyet u zıwanê xo ra şerm kerdêne, keyan (çêyan) de zıwanê ma u piyê xo qısey nêkerdêne, be domananê (qıcanê) xo salıx nêdaêne, cı nêmusnaêne. Dewlete seba ke inkar bıkero, politikay "lehçe"y vete. Zazaki kerd diyalekt ya ki şiwe, kamiya (huwiyetê) şari kerd "kamiya bıni" (alt-kimlik). Nê kerdenanê dewlete hetê asimilasyoni ra meywey do diyê ke peyniya peyêne de dezgehê [[UNESCO]]y ki pê raporê xo serra 2008ıne de Zazaki zıwananê bınê tehlıkey miyan de hesebna. Nesıl be nesıl (ac be ac) Zazaki her ke şi, daêna şenık yeno zanaen u qısey kerdene.

Wikipediya.org

Zazaca (Zazaki, Dımılki ya da Zonê Ma) Zazalar tarafından konuşulan, coğrafya bakımından Türkiye'nin doğusunda, Tunceli^[3], Palu (Elazığ), Bingöl, Siverek, Erzincan ve Varto'dan oluşan üçgende ve Bitlis'in batısında Mutki civarındaki köylerde de konuşulan dildir. Zazaca, dil bilimi bakımından Hint-Avrupa dil ailesine mensup İran dillerinin Kuzeybatı İran koluna bağlı bir dildir.

Adlandırma

Zazalar'ın dillerini ve kendilerini tanımlamaları bölgeden bölgeye, farklılıklar gösterir. Zazalar'ın tanımlama şekli ulusal olmayıp, etnik ya da dini niteliktedir. Zazaca için kullanılan başlıca isimlendirmeler şunlardır:

• Dımılki veya Dımıli^[5][6]: Aksaray,Siverek,Çermik,Çüngüş,Gerger ve Mutki'de yaşayan Zazalar'ın dillerine verdikleri bir isimdir. Bu yörelerde yaşayan Zazalar çoğunlukla kendilerini de Dımıli olarak isimlendirmektedirler.^[7] Bu ismin kökeninin tarihsel olarak Dunbuli aşireti ismiyle bağlantılı olduğu çeşitli yazarlarca iddia edilmiştir.^[8][9][10] Bu ismin Deylem ile de bağlantılı olduğunu söyleyenler de vardır.^[11] Karl Hadank, V.Minorsky, Artur Christensen gibi birçok dil bilimci araştırmacı Dımıli sözcüğünün, Dailemi/Dailomi’den geldiğini belirtmektedir.^{[12][13][14][15]} Deyleman-Gilan coğrafyası ile Zazaların yaşadığı bölgeler arasında yer ve köy adları ve aşiretler arasında da çok sayıda benzerlikler vardır.^[16] Ayrıca Persler’in “Bisitun Kitabeleri”nde Deylemliler'in konuştukları dile “Zuzu” denmiştir.^[17]

• Zazaki: Tarihsel olarak Elâzığ (Palu, Maden), Bingöl, Koçgiri yöresinde yaşayan Zazaların dillerine verdikleri isimdir. Dil bilimi de bu ismi kullanmaktadır. Günümüzde bu isim diğer yörelerde de gittikçe daha çok yaygınlaşmaktadır. Wilhem Geiger, Ernst Kuhn, C.J.Rich ve Mc Kenzei gibi tarihçi, yazar ve dil bilimciler Zaza sözcüğünün Sasan (Sasani) sözcüğünden geldiğini öne sürmektedir.^[18] Sasani kalıntısı olarak Sasa veya Zaza olarak isimlendirme yapıldığı da çeşitli yazarlar tarafından ele alınmıştır.^[19] Bu ismin tarihsel olarak Zaza adında aşiret ismiyle bağlantılı olduğu çeşitli yazarlarca belirtilmiştir.^[8][9][20]

• Kırdki veya Kırdi: Diyarbakır (Hani, Dicle, Lice, Eğil), Bingöl ve Elâzığ (Palu, Arıcak) gibi il ve ilçelerde bazı Zazaların dillerine verdikleri isimdir. Bu anılan yörelerde yaşayan Zazalar kendilerne Kırd, yaşadıkları yöreye de Kırdane derler.^{[8][9][21][22][23][24]} İlk Zazaca mevlid olarak kabul edilen Mevlid'in yazarı Ahmedi Hasi de mevlidi için "Mewlıdê Kırdi" ifadelerini kullanmaktadır.^[25] Kırd ifadesi için dil bilimci David Neil MacKenzie, ismin milliyetten ziyade Zazaların sosyal yapıları ve yaşam tarzlarının niteliğini dile getirmek için kullanıldığını belirtmiştir. Örneğin; Iğdır yöresinde yaşayan Azeriler'in yaşam tarzı İranlılar ile çok yakınlık arz eder yörede yaşayanların bir kısmı Azeriler için "acem" ifadesini kullanır.^[26]

• Kırmancki^[27]: Dersim / Tunceli, Erzincan, Bingöl (Kiğı, Yayladere) gibi il ve ilçelerde daha çok Alevi Zazaların dillerine verdikleri isim, eski kuşak da "Dımılki" ve "Dımıli" isimleri de kullanılmaktadır. Bu anılan yörelerde yaşayan Zazalar kendilerine Kırmanc, yaşadıkları mıntıkaya da Kırmanciye derler ve Sünni Zazalar için "Zaza", Sünni Kürtler için "Khurr", Alevi Kürtler için "Kırdas", Kürtçeyi ise "Kırdaski" olarak bilir.^{[8][9][28][29][30]} Ayrıca Sünni Zaza komşularına kendilerinden ayrılmış bir kol olarak gördükleri ve aynı dili konuştuklarından ötürü "Dereza" derler yani "amcaoğlu" denilmektedir.^[31]

• Zonê Ma: Bingöl, Erzurum ve Varto gibi bölgelerde yaşayan daha çok Alevi Zazalar tarafından kullanılan konuştukları Zazacaya verdikleri "dilimiz" anlamına gelen isimdir. Kendilerine ise halkımız anlamına gelen "Şarê Ma" demektedirler.^[8][32]

Zazaca araştırmasının tarihçesi

Zazaca üzerine ilk araştırmalar 1856 yılında dilbilimci Peter I. Lerch'in derlemeleri ile başladı. Kırım Savaşında Ruslara esir düşen Osmanlı askerlerinin tutulduğu Roslow'a giden Lerch, buradaki Kürt ve Zaza askerler arasında gezerek Kurmancca ve Zazaca birçok derlemeler yaptı. Lerch, henüz dil bilgisel analize geçmeden bu çalışmalarını üç cilt halinde kitaplaştırarak sırasıyla 1856, 1857 ve 1858 yıllarında Rusça olarak yayınladı.^[33] Lerch, kitabının Almanca tercümesini de iki cilt halinde sırasıyla 1857 ve 1858 yıllarında yayınladı.^[34] Dilbilimci ve etnolog Robert Gordon Latham, Dr. H. Sandwith'in derlediği bir Zazaca sözlük listesini 1856^[35] ve 1860^[36] yıllarında yayınlamıştır. 1862'de Wilhelm Strecker ve Otto Blau tarafından Dersim Zazacasına ait bazı notlar yayınlandı.^[37] Daha sonra Friedrich Müller (1864)^[38] ve Albert van Le Coq (1903)^[39] Zazaca dilinden kaydetmiş olduğu bu beş sayfalık notun dilbilgisel analizi yapılmaksızın yayınlamıştır.(Bu zamana kadar adı geçen dilbilimciler Zaza dilinin, dilbilgisel analizini yapmadan Zazacayı Kürtçenin bir lehçesi olarak değerlendirdiler.) İranolog F.C. Andreas, meslektaşına (muhtemelen Emil Sieg’e) yazdığı Albert van Le Coq’un kayıtları üzerine 07.07.1909 tarihli mektubu Zazaca dilinin, Kürtçeye ait olmadığını belirtir.^[40][41]

1905/1906 yıllarında Alman dil bilimci Oskar Mann, Prusya Bilimler Akademisi tarafından batı İrani dillerinin dokümantasyonu ve dilbilimsel analizi için görevlendirildi. Oskar Mann, ortadoğu seyahatinde Zazacanın, Bingöl ve Siverek bölgelerinde o zamana dek yapılan en kapsamlı derlemesini gerçekleştirmiştir. Elazığ ve Siverek'de Zazaca dil kayıtları yapmıştır. Oscar Mann ilk olarak Zazacanın gramatik yapısını incelemiştir. Yaptığı dil bilimsel analizlerin sonuçlarını, Siverek'de iken gönderdiği mektubunda şu şekilde bildirilmiştir: "Daha evvel de tarafımdan savunulan görüş tasdik edildi, yani Zazacanın kesinlikle Kürtçe ile ilgisi olmadığını, turfan metinlerindeki Orta Farsçanın kuzey lehçesinin tüm garip fiil çekimlerini burada Zazacada tekrar görüyorum." demiştir.^[42]

Dil bilimci Oscar Mann, seyahatlerinde ilk olarak Zazalar'ın yaşadığı yerlerde, sonrasında İran ve Irak’ta kaldığı üç yıllık süre zarfında birçok irani dilin de kayıt ve analizini gerçekleştirmiştir. Zazaca, Goranca ve Lurca dillerinin gramatik yapısını inceledikten sonra Batı İrani Dillerin tarihi özelliklerini açıklığa kavuşturmuştur. O.Mann bu çalışmalarını "Die Tâjîk-Mundarten der Provinz Fârs" (1909) adlı eserinde kuzey ve güney grupları diye ayırdı.^[43] Oscar Mann'ın İrani diller üzerine yaptığı bu çalışmalar sonucunda, Zazacanın başlı başına bir dil olduğunu ve katiyen Kürtçe olmadığını başta bilimsel olarak ispat etti ve kuzeybatı diller grubuna dahil olduğunu ortaya koydu. Oscar Mann’ın oluşturduğu yeni batı irani dillerin tarihini sınıflandırma temeli iranistikte, dil biliminde günümüze kadar hâlen geçerliliğini sürdürmektedir.^[44]

Prusya Bilimler Akademisi, O.Mann'ın ölümünden sonra 1917 yılında İranolog Karl Hadank'ı onun eserini tamamlaması için görevlendirmiştir. O.Mann’ın Zazaca üzerine derlediği metinler, Karl Hadank'a yetersiz gelmiştir. Karl Hadank, Zazaca araştırmasını genişletmek için daha zengin dil materyali elde etmeyi planlamıştır. Hadank, 1932 yılında Suriye ve Irak’ta Zazaca metinleri kaydetmek için bir bilimsel araştırma seyahatine girişmiştir. Karl Hadank'ın Zazacayı araştırma arzusu, beraberindeki Kürt klavuzu Celadet Bedirxan’dan dolayı bir süre yerine gelmez. Karl Hadank bunu bir süre sonra fark eder ve Celadet Bedirxan'ın asıl amacını, not defterine şöyle kaydeder: "Emir Zazaları, Kürtlerden sayıyor ve hepsini kürtleşmiş olarak görmek istiyordu. Anlaşılan, benim Zazacaya bu kadar yakından ilgi ve alaka göstermem onun hoşuna gitmiyordu." diye yazmıştır.^[45] Karl Hadank’ın çalışmaları sonucunda yaptığı gramer analizleriyle beraber 1932 yılında Almanya'nın Leipzig şehrinde 'Mundarten der Zaza' adlı eseri kitap olarak yayınlamıştır.^[46]

Zazaca Dilinin dil bilimi tarihindeki yeri O.Mann’dan sonra (1906), V.Minorsky (1920), P.Tedesco (1921), Arthur Christensen (1921), K.Hadank (1926-32), G. Morgenstierne (1958), David. N. MacKenzie(1961–95), I.M.Oranskij(1963), J.Meyer-Ingwersen (1976), Gernot Ludwig Windfuhr(1989), V.S.Rastorgueva(1990), J.Gippert(1996) ve birçok yabancı dil bilimci araştırmacı tarafından incelenmiş olup ve aynı şekilde tespit edilmiştir.^[47]

1933'te Kürt dilbilimci Celadet Bedirxan, derlediği bazı Zazaca metinleri Hawar dergisinde yayınlayıp Zazacanın ağızları üzerine bazı karşılaştırmalar yaptı.^[48] 1977'de Kanat Kalashevich Kurdoev'in Zazacadaki cinsiyet ve sayılar üzerine bir çalışması yayınlandı.^[49] 1985 yılında Terry Lynn Todd Zazaca grameri üzerine bir doktora tezi yazdı.^[50] Todd'un bu eserine kadar modern anlamda kapsamlı bir gramer kitabı yayımlanmamıştı. Daha sonra 1998 yılında iki kapsamlı gramer kitabı yayımlandı.^[4]

Konuşan sayısı

Zazaca Dili, Doğu Anadolu’nun yukarı Fırat ve Dicle havzasında, sayıları kesin olarak bilinmemekle birlikte yaklaşık olarak 4 ile 6 milyon civarında kişinin konuştuğu dildir. Türkiye'de yaşayan Zazalar dışında özellikle Almanya, Fransa, Avusturya, İsveç, İsviçre ve Hollanda gibi Avrupa ülkelerinde yaşayan önemli sayıda Zazaca konuşan veya Zaza olan nüfus bulunmaktadır.^[51][52]

Sınıflandırma

Zazaca dilbilimsel olarak Hint-Avrupa dil ailesinin Hint-İran ana grubunun İran koluna aittir.^[53] Bir Batı İran dili olan Zazaca bu grubun kuzeybatı koluna mensuptur. Genel görüşe göre Kürtçeden ayrı olarak Gorani diliyle beraber Zaza-Gorani olarak adlandırılan genetik bir alt grubun parçasıdır.^[54][55]

Alman dil bilimci Jost Gippert^[56] ve LeCoq Beluçça ve Sengserceyi de aynı alt gruba ait saymış ve bu gruba tarihi Hyrkania bölgesini anımsatan Hyrkan dilleri (Gurgan, Cürcan) grubu adını vermiştir.^[57] Hazar Denizi kıyısında konuşulan Kuzeybatı İran dilleri ve Zazaca arasında da dilbilgisi ve sözcük dağarcığı bakımından önemli benzerlikler bulunur.

Zaza-Gorani'yi Kürt dilleri veya lehçeleri içinde sınıflandıran dilbilimciler de mevcuttur, ancak 20. yüzyıl itibarıylan bu sınıflandırmayı destekleyenlerin sayısında ciddi bir azalma meydana gelmiştir. Peter Lerch (1856-57)^[34], Friedrich Müller (1864)^[38], Albert van Le Coq (1903)^[39], E. B. Soane^[58] K. R. Ayyoubi ve I. A. Smirnova (1998)^[59] ve Gülşat Aygen^[60] gibi kimi dilbilimcilere göre Zazaca Kürtçenin bir lehçesidir.

Günümüzde Zazacanın dil biliminde yeri saptanmış olmasına rağmen özellikle Türkçe kaynaklarda, medyada, siyasette, geçmişteki yanlışlıklar kadar olmasa bile, Zaza Dili ve kimliği hakkında bir statükonun hala devam ettiği bilinilmektedir. Ön yargılar, bilgi ve kaynak eksikliği ya da siyasi zorlamalardan dolayı Zazaca Dilinin; Kürtçe Dilinin bir lehçesi yahut dili olabildiği ortaya sürülmüştür. Oysaki Zazaca Dilinin, Kürtçe ya da başka bir dile dahil olduğunu bilimsel açıdan kanıtlayabilen bir kaynak ya da çalışma bulunmamaktadır. Zazaca, Talişçe, Farsça ve Kürtçe gibi dillerin birbirine olan yakınlıkları, bir dili başka bir dilin lehçesi yahut alt dili olduğundan ötürü değil, akraba diller olduğu içindir. Aynı şekilde, Kürtçe dilinin bir Farsça dilinin bir lehçesi olduğu ileri sürülen görüşü için de geçerlidir. Sonuç olarak, aynı dil grubuna ait olmak, dilsel özelliklerin çoğunu paylaştığı ve de aynı kökenden geldiklerinden dolayıdır. İranolog Karl Hadank’ın da dediği "Farsça, mevcut(yaşayan) diğer İran Dillerinin yanında var olan bir dildir sadece, tüm İrani Diller'in anası değildir." sözü durumu özetlemektedir.^[61]

Ludwig Paul'a göre, Zazaca Kürtçeye nazaran Goranice ve ölü bir İran dili olan Azericenin^[4] yanı sıra Talişçeye de^[62] daha yakındır. Bugün Zazacaya en yakın diller Hazar Denizi'nin güney kıyılarında konuşulan Gilanice, Mazenderanca ve Talişçedir.^[63]

Ethnologue'a göre Kuzeybatı İran dilleri ve Zazacanın yeri:^[64]

1. Zaza-Gorani dilleri (6): Bacelani [bjm], Goranice [hac], Sarli [sdf], Şebeki [sdb], Kuzey Zazaca [kiu], Güney Zazaca [diq]

2. Kürt dilleri (4): Soranice [ckb], Kurmançça [kmr] , Kirmanşahi (Kelhuri) [sdh], Lekçe [lki]

3. Beluci dilleri (5): Belucice [bgp] [bcc] [bgn], Bashkardi [bsg], Koroshi [ktl]

4. Hazar İran dilleri (3): Gilaki [glk], Mazenderani [mzn], Şahmirzadi [srz]

5. Merkezî İran dilleri (12): Aştiani [atn], Zerdüşt Daricesi [gbz], Kuzeybatı Farsçası [faz], Gazi [gzi], Khunsari [kfm], Natanzi [ntz], Nayini [nyq], Parsi [prp], Parsi-Dari [prd], Sivandi [siy], Soi [soj], Vafsi [vaf]

6. Ormuri-Paraçi dilleri (2): Ormuri [oru], Paraçi [prc]

7. Semnani dilleri (4): Lasgerdi [lsa], Sangisari [sgr], Semnani [smy], Sorkhei [sqo]

8. Talış dilleri (16): Alviri-Vidari [avd], Eştehardi [esh], Gozarhani [goz], Harzani [hrz], Kabatei [xkp], Kajali [xkj], Karingani [kgn], Ho’ini [xkc], Koresh-e Rostam [okh], Maraghei [vmh], Razajerdi [rat], Rudbari [rdb], Şahrudi [shm], Takestani [tks], Talışça [tly], Yukarı Taromi [tov]

9. Sırası bilinmeyen (1): Dezfuli [def]

Harfler ve Ses Değerleri

• X: Zazacada, Kurmancîde ve ayrıca Tatarcada ve Azericede kullanılır. Boğazdan gelen gırtlaksı bir H sesidir. Normal H sesinden biraz daha sert ve hırıltılıdır. H sesi hiçbir engele takılmadan çıkarken, bu ses boğazın üst kısmında titreşir. Arapçadaki Hı (خ) harfidir. Azericenin resmî harflerinden birisidir. İç ve Doğu Anadolu ağızlarında sıklıkla rastlanır. Örneğin: Baxmax (Bakmak) fiilinin okunuşu Baḥmaḥ şeklindedir ancak kelimenin içindeki h harfleri gırtlaktan ve hırıltılı olarak çıkartılır. Çaxmax (Çaḥmaḥ; Çakmak), Yanmax (Yanmaḥ; Yanmak)… Bu sesin Türkçedeki kullanımında çoğu zaman birbirlerine çok yakın kaynaklardan çıkan Arapçadaki Ha (ح) harfi ile olan farkı ortadan kalkmıştır (Ⱨ, Ḩ).

• W: Zazacada, Kurmancîde ve ayrıca Tatarcada ve Türkmencede kullanılır. Açık bir V harfidir. Klasik V sesinden kesinlikle farklıdır. V harfinde dudaklar birbirine değerken, bu seste (W harfinde) tıpkı U sesinde olduğu gibi dudakların birbirine değmesi söz konusu değildir. Arapçadaki Vav (و) ve batı dillerindeki w sesi başlıca örneklerdir. Örneğin: Dawul (Davul), Hawlu (Havlu),Yawaş (Yavaş).

• Ê: Zazacada, Kurmancîde ve ayrıca Gagavuzcada kullanılır. Uzatılarak okunan ince bir e sesidir. Bu harfe Kürtçe ve Zazaca kelimelerde yine yoğun olarak rastlanır. Türkçede sadece birkaç kelimede mevcut olduğu için kullanımı öngörülmemiştir. Ancak yine de dilimizdeki bir iki kelimenin okunuşu ile bir fikir edinmemiz mümkündür. Örneğin: Mêmur, Poêtika, Nêyzen, Têlif...

• Î: Zazacada ve Kurmancîde kullanılır. Uzatılarak okunan ince bir i sesidir. Kullanımda İ harfindeki noktanın üzerine işâret koyulması çift noktalama gerektirdiğinden yalnızca düzeltme imi kullanılır, nokta düşer.

• Û: Zazacada, Kurmancîde ve Türkçede kullanılır. Hafif uzatılarak okunan ince bir u sesidir. Doğru kullanım için kural olarak biraz uzatılması gerekir. Örneğin: Sükûnet, Mûris, Mûzip, Sûni…

• Q: Zazacada, Kurmancîde ve ayrıca Tatarcada ve Azericede kullanılır. Anadolu Türkçesindeki gırtlağa yakın olarak çıkarılan kalın K harfini gösterir. Örneğin: Qomşu (Komşu)... Bazı Türki dillerde ise yine kalın K sesine yakın olarak gırtlaktan çıkarılan kalın bir G sesini karşılar. İç Anadolu ve Doğu Anadolu ağızlarında yaygın olarak kullanılır. Azeri Türkçesinin resmî harflerinden birisidir. Arapçadaki Kaf (ق) harfini karşılar. Örneğin: Qadın (Kadın) sözcüğünün okunuşu "Gadın" şeklindedir. Baştaki G sesi gırtlaktan ve kalın bir tonla söylenir. (Kimi lehçelerde ise ve bu sese oldukça yakın olan kalın gırtlaksı bir K sesi olarak okunur ve söylenir.)

DEVAMI...